Η σιωπη πανικοβλητη,

Ξεπρόβαλλε στων ματιων σου τους γαλαξιες…

Αρμονια, θαρρω την λεγανε και την στιγμάτισαν,

Σαν γαληνη, στην δυνη μιας θυελλας…

Ενας ανταρτης ηλιος κρυφομιλουσε με τους υφαλους

Των στοχασμων μου,σαν αλλοπρόσαλλες γεωμετρησεις της λογικης.

Παιχνιδι των κοραλιων, οι ματιες σου,

 Αλητευαν στα ξεκλωνα ονειρα μου…

Πλαγιασες τις ανυποτακτες γοργονες στα μπρατσα σου,

- γητευτης ανομολογητων ποθων-

και κρατησες λιγο ουρανο, να στεγασει,

εστω για μια νύχτα….

Όλα τα αυριο, που δεν τολμησα ακομα να αντικρυσω…