Σιωπής ορμές

 Σιωπής…ορμές

Πέρασε την πύλη του απέναντι,

με τραύματα όνειδος και στάχυα στις παρειές.

Μεθυσμένα φεγγάρια τραύλιζαν σε αχνόφωτες νυχτιές.

Κλονισμένες ζωές, σε ετερόκλιτα μονοπάτια.

Το ποδοβολητό των αισθήσεων,

σκουριασμένα πιόνια,

στην σκακιέρα των αποβλήτων.

Ψυχή μου ανυπεράσπιστη, μονολόγησε,

το θολωμένο υπάρχω της.

Η πανοπλία των στόχων,  

έγινε θεμέλιο και ακρολίμανο,

νεκρών κοραλλιών.

Και εγώ….

Εκεί παράμερα…

Καθισμένη σε λιθάρι από γρανίτη,

κλείδωσα του μυαλού μου την τέφρα,

σε σπηλιά σιωπής,

καταδικασμένη ισόβια.

Β.Μέμου

Φωτ.Τούλα Σταυροπούλου

   

Στα πιθηκίσματα άνοων,

Άηχος οδυρμός,

Ταλανίζει μαγικές μορφές…

Β.Μ

Φωτογ. Τούλα Σταυροπούλου  

Αιωνων….δικαιωση..

Αιωνων….δικαιωση..

λεκιασες τον τιτλο των θειων ορισμων

βουτώντας τον σε ερεβος πορνιων

και κατασπαταλησες ευλογιες ουρανιων δεησεων,

σε συντριμια απολογισμων.

Η οδυνη περιση για τις γενιες των κατοπινων,

Η καταδικη ανευ αναστολη.

Κλεμμένες ζωες θα τυρρανας σε ονειρα για διθυραμβους ανομιας

Και συλλογες καταρας, θα παιδεύουν λαφυρα ζωης.

Και συ…ασπονδε κωπηλατη της φτηνειας,

Αγριμι θα κρυβεσαι στην μεταληψη των Αχραντων

Και πληγες θα θεριζεις στο ονομα ,

Μιας αθωας πληγης που στιγματισες.

Γιατι γεννηθηκες νοθος αγαπης,

Γιατι γεννηθηκες από αγευτο ποθο.

Οι Ερινύες κρυφτηκαν στο μενος των θεων

Ληστρικα μουδιασαν παλομενες χορδες,

Οι παιανες μοιρολογουσαν αλογα πλεουμενα,

Που στεριωσαν σε σαθρα σκαρια

Και λυτρωθηκαν…..

Όχι δεν λυτρωθηκαν,

ουτε στων επιταφίων τους θρήνους,

λεγοντας την καταρα….

αιωνων δικαιωση…

Β.Μεμου

Φωτο Γ Ιωαννιδης

   

καλο μηνα

ειναι κατι φορες..
που σε ληστευει η πενα
και σε κανει πυθηνειο οργανο της..
.τοτε ειναι που λες...
.ξερω ακριβως…
για που τραβαω…………..
τοτε τραγουδας διχως νοτες...
.μιλας μονο με σιωπες...
.και δεν γραφεις..
..οχι δεν γραφεις τιποτα...
.σκιζεις καθε τι γραμμενο,,
,μην χαλασεις την αρμονια που γευτηκες....
ξεμακραινεις το χωρο,
σε κεινο το φουγαρο του πλοιου,
που σε κοινώνησε,
λαχταρας το τοτε…..
παντα αξιζει,
να ανοιξεις την μπουκαπορτα,
στα σκύβαλα που κουβαλας…
τυλιγεις το κουβαρι του τοτε,
για να θαψεις όλα τα στημόνια που υφανες…
Τωρα καρδια μου, θα ξαναλαμψουν τα νιατα μου,
Θα ξανακουσω την μπουρου να αδει .
Β.Μεμου
Καλο μηνα σε ολους….