Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020

Anthesteria of love


 Ανθεστήρια του έρωτα.

 

Περίτεχνα έπλεξα  τα χέρια μου,

στους καταρράκτες των ματιών σου,

ζωντανεύοντας τα απολιθώματα των στεναγμών,

στα λιβάδια της σταυρωμένης Περσεφόνης.

Οι καμηλιέρηδες της ερήμου,

βρήκαν το προσκυνητάρι των μαργαριταριών

και έγιναν τρόφιμοι

στα γκρεμνά του λαοδίκη, ποντοπόρου Έρωτα.

Σε κοίταξα κατάματα,

σχεδόν υπνωτισμένη,

εγώ ο ταξιδευτής της αγάπης,

κρύβοντας χιλιάδες δάκρυα,

σε κατακόμβες αποκρυφισμού.

Η γέννηση,

ή μάλλον

η αναγέννηση,

έμοιαζε πατημένο μονοπάτι,

στου κορμιού σου την αλαβάστρινη πανοπλία.

Στρατιές Αγγέλων

λούστηκαν τα χρώματα του ουρανού

το λιόγερμα,

σαν φτωχοί προσκυνητές των Μεγάλων ψαλμών

ενός επίγειου θεού,

μεγάλων θαυμάτων.

Έγειρα στο στήθος σου,

κράτησα την ανάσα μου,

αφουγκράστηκα της καρδιάς σου τον χτύπο

και με σφαλιστά μάτια

κίνησα για τον πύργο του έρωτα.

Στο περιστύλιο του ωραίου,

οι χελιδονοφωλιές,

άνθισαν πάλι με καινούριες ζωές

 

 

 

 

Anthesteria of love.

 

I elaborately braided my hands,

at the waterfalls of your eyes,

reviving the fossil sighs,

in the meadows

of crucified Persephone.

The camel riders of the desert

found the shrine of pearls

and became inmates

in the cliffs of people-judging,

seafarer Eros.

 

I stared at you right in the eyes,

almost hypnotized,

I, the traveller of love,

hiding thousands of tears,

in occult catacombs.

 

The birth,

or more like it

the rebirth,

looked like a beaten track,

on your body’s

alabaster armor.

 

Armies of Angels

bathed at sunset

in the colors of the sky

like poor pilgrims

of the Great Psalms

of an earthly god,

of great miracles.

 

I leaned on your chest,

holding my breath;

I listened

to the beating of your heart

and with eyes shut

I made for the tower of love.

In the peristyle of the beauty,

the swallow nests

with new lives

flourished once again.

 

Memou Paraskevi.Greece

 

Translation into English - Irene Doura-Kavadia

 

 

 

 

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2020


 

 

Οδός αγανάκτησης…

 

Είμαι πολίτης αυτής της γης, είμαι πολίτης αυτής της χώρας,

που κοντά ένα χρόνο στενάζει και αιμορραγεί  στα νύχια του αόρατου δρεπανοφόρου,

του απρόσμενου δραγάτη ζωών και ψυχών.

Και πονάω.

Και θυμώνω.

Και παραπονιέμαι σαν μικρό παιδί.

Και στερούμαι το παιδί μου και το εγγόνι μου.

Και στερούμαι την μάνα μου, για να την προστατέψω..

Γιατί ρε γαμώτο την θέλω την μάνα μου ακόμα… και ας κοντεύω τα εξήντα.

Και έχω μόνο έξι λόγους να βγω στον δρόμο και μάλιστα μόνη.

Και αναθεματίζω την τύχη μας.

Και πολλά και …και… και…

Με το στόμα ανοιχτό έμεινα, όταν άκουσα βουλευτές [βολευτές καλύτερα να πω] να υποκινούν …ναι αυτό έκαναν,  τις εικόνες της ντροπής που είδαμε σ το πολυτεχνείο.

Κύριοι …

Για να φτάσουμε στην εξέγερση του πολυτεχνείου προηγήθηκε το 1821.

Προηγήθηκε το 1940.

Αυτούς δεν τους θυμόμαστε, θα μου πείτε.

Είναι πολύ παλιοί.

Δεν εξαργυρώνονται οι θυσίες τους…

Άστους αυτούς.

Έμειναν κλειστές οι εκκλησιές μας,  ακόμα και την Μεγάλη Παρασκευή.

Κάναμε Ανάσταση στα μπαλκόνια μας, μόνοι.

Άστο αυτό θα πεις, είναι για τους θρησκόληπτους.

Όχι κύριοι…

 δεν είμαι ούτε πατριδοκάπηλος, ούτε θρησκόληπτος.

Είμαι νοήμων άνθρωπος και θέλω το καλό της χώρας μου.

Ξεκινήσατε γιορτές,

για παιδιά που με θάρρος

γίνανε μπροστάρηδες και θυσιάστηκαν,

για  να μπορείτε σήμερα κάποιοι να αναρριχηθείτε στην εξουσία και κάποιοι άλλοι να καταστρέφετε περιουσίες στο όνομα γνήσιων αγωνιστών.

Τι αιτιολογία βάλατε άραγε στην δήλωση για να μπείτε στο πολυτεχνείο;

Ο αγράμματος που κάνει λάθος στην δήλωση πληρώνει 150 ευρώ.

Εσείς..

 που ΙΣΩΣ ασυμπτωματικοί,

  θα σπείρετε τον εφιάλτη στην χώρα μας τι πρέπει να πληρώσετε;

Ζητάτε από εμάς να δείξουμε υπευθυνότητα, να κάνουμε υπομονή, για το καλό του διπλανού μας, του γείτονά μας, του γονιού μας. Του γιατρού που κάνει εκκλήσεις για βοήθεια, των νοσηλευτών που έκαναν σπίτια τους τα νοσοκομεία με κίνδυνο της ζωής τους και των οικογενειών τους, των επιχειρηματιών που κοντεύουν να καταστραφούν ..

Ναι κύριοι… Εμείς δείξαμε αισθήματα ευθύνης και ας αιμορραγούμε ψυχικά και σωματικά.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ Σας ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΥΘΥΝΗΣ;

ΚΟΚΟΡΟΜΑΧΙΕΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ…

Ο εχθρός κύριοι δεν κοιτάζει Κόμματα, Ομάδες ποδοσφαίρου, Θρησκευτικές πεποιθήσεις, Κοινωνικά στρώματα..

Η ΜΟΙΡΑ  ΚΟΙΝΗ…

 

ΓΙΑΤΙ ΑΝΟΧΗ;

ΚΑΙ  ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ;

 

ΌΝΤΩΣ…

 

Είχε βεβαρημένο παρελθόν ο Διομήδης….

 

Και σίγουρα δεν θα γιόρταζε μαζί σας την θυσία τους

Β.Μ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2020

Ο ίδιος…. Άλλος


 

Ο ίδιος…. Άλλος

 

Ως άλλος Πιλάτος,

Θήρευσες λαίμαργες ενοχές,

Στάζοντας νάματα πρωινής πάχνης,

Σε στήμονες όρκων,

Καταδικάζοντας την ομορφιά της ώρας,

Ως ντροπή της ηδονής.

Σκαρφίστηκες καμώματα ανομολόγητα,

ίδιος… οικείος… ξένος συνάμα.

Δραπέτης…. Λαθρεπιβάτης …. Άστοργων φόρων,

στο όνομα της μόνης ανιδιοτελούς συλλαβής,

που γράφεται με ιδρώτα και γιατρεύεται με σοφίσματα,

σε αμόλυντο κορμί εύσαρκα.

Κούρσεψες τα σάβανα του θανάτου,

μέσα από αναστεναγμούς άηχων ψαλμών

και λύτρωσες την αφάνειά σου,

σε αναστροφές και αντανακλάσεις.

Ίδιος…. Άλλος…

Εσύ…. Και συνάμα….  Εκείνος…

Μη φεύγεις…

Η απάτη…

Ήταν μόνο…. Παιχνίδι του μυαλού.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yourself…someone else

 

As another Pilate

you preyed on voracious guilts,

dripping elixirs of morning dew

on vows’ stamens,

condemning the beauty of the moment

as pleasure’s shame.

You conceived unconfessed antics,

yourself… familiar… yet, a stranger.

Stowaway…fugitive… of unloving debts,

in the name of the only selfless syllable,

written in sweat and cured with fallacies,

on the flesh of an immaculate body.

You pillagedthe shroud of death

through the sighs of silent psalms

and redeemed your obscurity

with inversions and reflections.

Yourself… someone else

You…while also… him…

Don’t go…

The deception…

Was only… a mind game.

Πέμπτη 28 Μαΐου 2020

Universal Poetry

Universal Poetry
Μεγάλη μου τιμή να με συμπεριλάβουν στην συλλογή ποιήτριες της Ευρώπης ..
ευχαριστώ από καρδιάς τον Abdallah Gasmi που με επέλεξε ανάμεσα σε άξιες ποιήτριες

Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

Σίμωσε η ώρα.


Σίμωσε η ώρα.
Τα καρφιά καλοβελονισμένα
υποβαστάζουν
την αναστήλωση της απιστίας μας.
Ατροφικά τα νέφη
αποστρέφονται την  θυγατέρα του ήλιου
και καλπάζουν τρομαγμένα και ανήμπορα.
Σίμωσε η ώρα.
Το φιλί ήταν προδοσία.
Η άρνηση κεραυνοχτύπημα.
« Ω Γλυκύ μου Έαρ».
Η ύψωση και μετάσταση της μάνας.
Ναι Κύριε,
Σίμωσε η ώρα.
Μίκρυναν οι αμαρτίες μας
Κύριέ μου
στις μέρες που οι αθώοι σταυρωμένοι
είναι μόνο αριθμοί σε τάφρους .
Η μάνα σκίζει τα στήθη της
και μοιρολογεί.
Μόνη και άξια να σηκώνει το Σταυρό σου.
Σίμωσε η ώρα.
Εδώ είμαι
Κύριέ μου.
Με τα ανάξια δάκρυά μου
προσκυνώ την θυσία σου.
Σίμωσε η ώρα.

Η προσμονή της Ανάστασης
σίμωσε Θεέ μου.

Τετάρτη 8 Απριλίου 2020

Υπό κράτηση


Υπό κράτηση

Αναγεννήθηκα στης υπομονής το κελί
με ομολογίες  ομηρικών ταλαντώσεων,
και την γνώση
της γραμμικής
αποκρυπτογραφημένη.
Μετράω τις ώρες
με του χελιδονιού τις τσακισμένες φτερούγες
σε λιβάδι που καθρεφτίζεται η πανσέληνος
δέσμια.
Της Περσεφόνης τα μυστήρια αποστήθισα
και κατηφόρισα στην απραξία
που πλάθει σταυρούς αποκαθήλωσης.
Έρημοι οι δρόμοι,
λες και είναι ακρωτηριασμένοι αιχμάλωτοι,
ενός αόρατου πολιορκητή.
Πανούργα εκτέλεση
λυμαίνεται της σιωπής το στέρνο ανελέητα,
θάβοντάς μας στα σπλάχνα της μάνας μας
θωρακισμένους και ίσως…
λυτρωμένους.
Τα δεδομένα,
φανέρωσαν την ελλειπτικής τους υπόσταση
ιππεύοντας σε κύματα τυφώνα,
δίχως οι δύσμοιροι
να μπορούμε να ερμηνεύσουμε τα μαθηματικά μοντέλα
της γεωγραφικής κατάταξης.
Η πολιορκητική μηχανή
τιθασεύει την γνώση μας
σε τέσσερεις τοίχους
που μυρίζουν Λαμπρή
αιώνιας αθανασίας σπορά.



Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

καληνυχτίζοντας



καληνυχτίζοντας...
Μιλάω για τα βήματα
που σε δίδαξα
πώς να με σκοτώσεις.
Το βουητό της μέλισσας
με καθηλώνει .
Η σκιά κραδαίνει
απόηχους σπατάλης.
Για τα βήματα τα άυλα
που τρεμουλιάζουν τις αισθήσεις
και στροβιλίζονται σε αρχαϊκές κολώνες
σαν πέπλα της θύμησης,
μιλάω.
Οι ώρες,
άβουλα σκευάσματα
τιθασεύουν τον φόβο
και παγιδεύουν
της μνήμης τις αντιξοότητες,
σε λήθαργο αναπόλησης.
Το φλάουτο
ανέλαβε δράση ελπίδας,
τις νύχτες
που κρύβεται ο θάνατος
σε κενοτάφια απόγνωσης.
Εκλιπαρώ
για το χτες που δεν εκτίμησα,
για το ελπιδόμορφο αύριο
που ζωγραφίζω σε αναπνευστήρες .
Χρώματα, χρώματα, χρώματα
και η άνοιξη θ’ αντέξει την σταύρωση.
Β.Μ
ΦΩΤΟ Τούλα Σταυροπούλου

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ...ΑΛΛΑ ΛΕΥΤΕΡΟΙ



ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ 
ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΑΛΛΑ ΛΕΥΤΕΡΟΙ..
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ


Χαλεποί καιροί …ακόμα και για τέτοιες μνήμες.
«Άγια μέρα η σημερινή…Λευτεριά ή θάνατος…»
Μια τέτοια Μαρτιάτικη μέρα ανασκουμπώθηκε η Ελλάδα να στήσει το μεγάλο γλέντι του ξεσηκωμού και απ’ άκρη σε άκρη να παιανίσουν της άνοιξης τα βόλια και της λεβεντιάς τ’ απομεινάρια, να αντρειωθούν και να γράψουν καινούρια γράμματα στο Πάνθεον των Αθανάτων.
« Εκεί ψηλά στο τρίκορφο, της Πάτρας ο Δεσπότης
Ζώστηκε άρματα ψυχής και Λαύρα αετίσια…
Μετάλαβε σαν χριστιανός, μια χούφτα παιδεμένους, άντρες, παιδιά αμούστακα, γέρους καπεταναίους και κίνησαν το χάραμα, πριν η αυγή στενάξει, στήσαν γλέντια τρικούβερτα, Πασχαλινά γιορτάσια και καρτερέσαν την Κυρά, Αρχοντοπούλα Κόρη….
Πήρε ένα λάβαρο ζωής απ’ την Ωραία Πύλη και ορκίστηκε… σάβανο τιμής και Λευτεριάς καντήλι, να γίνει τούτο το ιερό, σύμβολο των  προγόνων, μια τέτοια μέρα του Μαρτιού, στης Παναγιάς τη Χάρη.
Ρίχτηκαν όλοι στη γιορτή και στήσανε καρτέρια, που σαν το θέλει ο Θεός κι η Παναγιά προστάξει,  θανθίσει πάλι το δεντρί, θα βγάλει άνθη η πλάση και η μαραζωμένη Κοπελιά θα βγει στο παραθύρι.
Τη φορεσιά της την καλή, την μπαρουτοκαπνισμένη, απ’ το σεντούκι έβγαλε… αίμα ηρώων λούστηκε και κληρικών λαμπάδες, άναψε στ’ άθαφτα κορμιά που πέσαν  στις ραχούλες, ίσαμε νάρθει η ροδαυγή και η ευλογημένη ώρα, που σήμαντρα θα ζώσουνε τον Λέυτερο αέρα.»

Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗς 2020

Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα...
Ας ενώσουμε τις πένες μας και ας γράψουμε το καλύτερο ποίημα..
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ...
Στο παλιό ερμάρι
μην κρύψεις τα καμιόνια του τρόμου.
Η μοναξιά,
σαν αλλόφυλων θεών θυγατέρα,
βαριανασένει ελπιδοφόρα μηνύματα
και μοιράζει χαρταετούς .
Χέρια τρεμάμενα φυτεύουν σταυρούς απελπισίας
λογαριάζοντας τον άμαχο Άνθρωπο
μικρό Χριστό ευσυνειδησίας και ευθύνης.
Η γη σείεται και εκλιπαρεί για ζωή.
Τα χρώματα πανικοβλήθηκαν και αποχρωματίστηκαν.
Άσπρο και μαύρο δίνουν την μάχη της Ανάστασης.
Ο άγνωστος μέχρι χθες
τηλεοπτικός επισκέπτης μου
αγωνιά και φοβάται μαζί μου.
Έγινε φίλος μου ο Τζουζέπε, ο Φρανκ, ο Τζον, ο Ντούτεκ.
Κοινή η μοίρα μας.
Ένα ηλιοτρόπιο χλευάζει την απληστία μας.
Β.Μ
ΦΩΤΟ ΤΟΥΛΑ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020

ανυποτακτοι....λογοι...,



Εκείνος ο δρόμος που σε κιότεψε,
εκείνος ο παράδεισος,
που παράφρονας λησμόνησε τις αμφισβητήσεις,
θεμελίωσε παραπεταμένα όνειρα.
Ηδονοβλεψίες σκιών
κατάντησαν
τα εφήμερα κρούσματα υπολογισμών,
σε άμαθα δάχτυλα
με τον καρπό τεταμένο.
Ούτε που σπάραξε η ψυχή
μπροστά στο θαμπό καθρέφτη.