Ο ίδιος…. Άλλος

 

Ο ίδιος…. Άλλος

 

Ως άλλος Πιλάτος,

Θήρευσες λαίμαργες ενοχές,

Στάζοντας νάματα πρωινής πάχνης,

Σε στήμονες όρκων,

Καταδικάζοντας την ομορφιά της ώρας,

Ως ντροπή της ηδονής.

Σκαρφίστηκες καμώματα ανομολόγητα,

ίδιος… οικείος… ξένος συνάμα.

Δραπέτης…. Λαθρεπιβάτης …. Άστοργων φόρων,

στο όνομα της μόνης ανιδιοτελούς συλλαβής,

που γράφεται με ιδρώτα και γιατρεύεται με σοφίσματα,

σε αμόλυντο κορμί εύσαρκα.

Κούρσεψες τα σάβανα του θανάτου,

μέσα από αναστεναγμούς άηχων ψαλμών

και λύτρωσες την αφάνειά σου,

σε αναστροφές και αντανακλάσεις.

Ίδιος…. Άλλος…

Εσύ…. Και συνάμα….  Εκείνος…

Μη φεύγεις…

Η απάτη…

Ήταν μόνο…. Παιχνίδι του μυαλού.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yourself…someone else

 

As another Pilate

you preyed on voracious guilts,

dripping elixirs of morning dew

on vows’ stamens,

condemning the beauty of the moment

as pleasure’s shame.

You conceived unconfessed antics,

yourself… familiar… yet, a stranger.

Stowaway…fugitive… of unloving debts,

in the name of the only selfless syllable,

written in sweat and cured with fallacies,

on the flesh of an immaculate body.

You pillagedthe shroud of death

through the sighs of silent psalms

and redeemed your obscurity

with inversions and reflections.

Yourself… someone else

You…while also… him…

Don’t go…

The deception…

Was only… a mind game.