ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Πρώιμες απόρθητες οι ρίμες,

Στ’ ακροσέλιδο  της γνώριμης κρήνης,

Καλωσορίζουν  τα’ αγριολούλουδα του Μαγιού.

Σφυρίζουν αμέριμνοι οι διαβάτες των κλώνων ,

Σαν σε ολονυκτίες μοναχικών δεήσεων.

Ναυαγοί αγκαλιάζουν σχεδίες με ηλιοτρόπια…

Τα μύρα των ρόδων στέρφα χλομιάζουν,

Στην πλάνη ελεημοσύνη αμυγδαλιάς..

Στάσου δίπλα μου.

Αφουγκράσου το τον ήχο της αύρας μου

Και κρατησέ με σφιχτά τούτο το Μάη..

Οι στάσεις είναι μόνο…. για τα τροχοφόρα.   

 

Πρώιμες απόρθητες οι ρίμες,

Στ’ ακροσέλιδο  της γνώριμης κρήνης,

Καλωσορίζουν  τα’ αγριολούλουδα του Μαγιού.

Σφυρίζουν αμέριμνοι οι διαβάτες των κλώνων ,

Σαν σε ολονυκτίες μοναχικών δεήσεων.

Ναυαγοί αγκαλιάζουν σχεδίες με ηλιοτρόπια…

Τα μύρα των ρόδων στέρφα χλομιάζουν,

Στην πλάνη ελεημοσύνη αμυγδαλιάς..

Στάσου δίπλα μου.

Αφουγκράσου το τον ήχο της αύρας μου

Και κρατησέ με σφιχτά τούτο το Μάη..

Οι στάσεις είναι μόνο…. για τα τροχοφόρα.   

Άκανθοι πλήγιασαν τα στασίδια των προσευχών.

Απομεσήμερο άρχισαν οι θρήνοι του λίκνου.

Και συ άνθρωπε…. Πλάνης κόλλυβα κέρναγες,

Σε τέρψης απολιθώματα.

Σταύρωνες άσπιλα περιστέρια , σε οίκους διαβατάρηδες

Και στόλιζες με ψεύτικες γραφίδες, αγνούς στυλοβάτες ηθών…

Τρικάταρτα αντρώθηκαν στο πέρασμα της σήψης,

Σε ονομάτισαν, όνομα ανόμων, σε σπηλιές με αράχνης ιστούς για παινέματα

Και ναι… άνθρωπε… άξιζες του μοναχικού τροβαδούρου τον στέφανον…    

Β.Μεμου  

η σκια εκανε τον Σταυρο γιγαντα.......το μαβι της βιολετας....κρατησε τα στηθη σφιγμένα...

ατιτλο

τουτη η εμμονη χρονου...να σκοτωνει στασεις αλογων λογιων....
ανοιξαν οι κρουνοι σε σταση προσοχης κι αποψε....
\Β.Μεμου