ανυποτακτοι....λογοι...,

ΠΑΣΧΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Ανοιξε την πορτα του είναι σου,

Κρατα τα νυχια γατζωμενα στο στερνο,

Θακουσεις τη νύχτα να σιγοκλαιει…

Τα ονειρα δεν φτανουν

Σε αραξοβολι..

Β.Μεμου

Χαιρε ω χαιρε Ελευθερια

Χαιρε ω χαιρε Ελευθερια

Σε γνώρισε,

Ο ποιητης

Σ’ ανάστησε

Και σε στόλισε με δόξες

στου Στρέφη το λιοστάσι.

Εκεί ξυπόλητη περπάτησες

Και στοίχειωσες

Κακοφορμισμένες πληγές,

Κυρά των Κυράδων.

Στ’ άγναντο σμιλεύτηκες,

από πένα νιόκοπου γητευτή των λέξεων

εσύ λεβεντόκορμη κόρη,

με λιτά τα μαλιά ν’ ανεμίζουν

στου αγέρα το μένος.

Και έθρεψες γενιές και γενιές.

Και βύζαξες αιματοβαμμένους.

Και θέριεψες δειλούς και ανθρωπάκια.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Β.Μεμου

δακρυα ενοχα

δακρυα ενοχα

κλεινεις τα ματια,
κρατας το σκοταδι αλυσοδεμενο,
θελεις να ουρλιαξεις,
θελεις να πνιξεις τις σιωπες στα φιλια...
κοιτας την σκια σου στον τοιχο....
ενα ψυχοκερι και φυγαμε για την αβυσο....
αληθεια...
πως μπορεσα να περπατησω
στο ιδιο πεζοδρομιο μαζι τους;
πως αφησα το φεγγαρι,
να ποτιζει με δακρυα τα κυκλαμινα νανθισουν;;;;;;;;;;;;
Β.Μεμου

απουσια

Θα φυγω ειπες..
Και εγδυσες με τα ματια σου την μοναξια μου
Κοιταζες επιμονα το παλιο ρολόι του τοιχου.
Σαν να φυτρωνες ξαφνικα από ονειρο.
Οι μνημες φτερουγισαν 
σαν πεταλουδες περγαμηνης…
Η ληθη ξαπλωσε ανασκελα στο ξυλοκρεβατο.
Τωρα το ξεραμε καλα
Και οι δυο μας,
ηταν αργα …
μα τοσο αργα….
Για νοσταλγιες…
Εκεινο το αστερι που αγναντευαμε…
Είναι τοσο θυμωμενο αποψε…
Β.Μεμου

νυχτερι στο χθες

νυχτερι στο χθες

εσυ… κορη του ηλιου,

του νοστου

και των αγουρων λωτων,

εσυ…νυμφη της Διονυσιακης μυσταγωγιας.

εσενα φωναζω,

αρχέγονη αντιφαση των άτρωτων δεησεων,

που σπαταλησες

ένα ολογιομο φεγγαρι

για το γινατι σου,

ξυπνα από τον ληθαργο.

βαλε κεντραδια τραγουδιων,

ναρματωσουμε

στεφανα παρθενων.

Ο καμπος καταποντηστηκε

και τραβηξε κατά το βουνο,

το μεθυσι εγινε ροδοσταμα ποθων.

Και εσυ παλιατσε,

Τροβαδουρε της μοναξιας,

Πως ξεπορτισες αλυσοδεμενος;

Β.Μεμου

12/3/2016

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ

ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ…ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

   

Σια σενα...που πισωπλατιζουν…

Σια σενα...που πισωπλατιζουν….
Χρονια σου… πολλα

Το γιορτινο σου μεσοφορι
Εκεινο το πορφυρο,
Του παθους το χρωμα
Ντυνεσαι…
Χρονια τωρα….
Της νυχτας τα λουσμενα κυματα
Να ξεθωριασεις…
Κρατας την ανασα σου
στα σφιγμενα σου χειλη…
οι νοτες,
απασφαλισαν
την περονη της ντροπης…
σαν ξεχερσωνες όλα τα πλημεληματα.
κακουργημα ειπαν
την δικη σου ασυδωτη ορμηνεια
και φορτωσαν τον σταυρο του μαρτυριου,
στον κοκαλιάρικο ωμο σου.
Κοινη……
Ξεχασαν το γυναικα.
Και σε σενα….
Θα Πρεπει….
Τουτο το γιορτασι…
8/3/2016

καλη τσικνοπεμπτη

Καλη τσικνοπεμπτη….

Φορα την μασκα σου αποψε…

Μονο για αποψε…

Ντυσου εσενα….

Κρατησου  στην μεση της σκηνης

-κομπαρσος στην ιδια την ζωη σου-

θα σε αναγνωρισουν λιγοι…

θυμασαι που χαλασες,

ολες τις χελιδονοφωλιες,

το απομεσημερο;

Αποκρια σημερα….

Ο δρομος της αληθειας

Δεν θελει οδοιπόρους….

Β.Μεμου

Ωρες καρφωμένες στο μηδεν..

Ωρες καρφωμένες στο μηδεν..

Το διπατο τοτε..
Εκει μακρινο….
Τοτε…
Αρχοντικο,
Βγηκες να κλαψεις.
Αλτρουισμος,
Ανταριασμα βροχης,
Παιδεμα της σκεψης…
Το αλλοτινο…τοτε…
Νομαδες,
Νοτιαδες,
Αναπαμός,
Ρολοι που μεταλλάσσονται,
Λογοι, που στηριζουν την υπαρξη…
Τωρα… μισογκρεμισμενο
Σαν κουφαρι σαπιου καϊκιού,
Σαν ονειρα που ποδοπατηθηκαν,
Σαν εσενα….
που σε πισοπλατησε….
Η ιδια η ζωη σου.
Φιλε μου…
Ξεκλονισε η πορτοκαλια…
Ακλάδευτη…
Αι γερασες καημενη μου θυμηση…
Και περιμενεις τα χελιδονια
Το Φλεβαρη…

Β.Μεμου
29 Φλεβαρη