Άνομες ώρες

Άνομες ώρες

Νυχτοκαρτέρεσαν

Τα’ απομεινάρια της πάχνης.

Σκίρτησαν και τώρα,

οι άνομες ώρες,

σαν τότε,

που ρήμαξαν

της νιότης οι έχτρες

και ανάδεψαν

τα’ αποκαΐδια

των νοερών αναπαραστάσεων.

Σκεπτόμαστε τις ώρες, που στριμώχτηκαν

αποκοιμισμένες

στο σκοτεινό και

αραχνιασμένο

δωμάτιο….

Πάει….

Κιότεψε του χρόνου

η άμαθη ορφάνια,

άνοιξαν τα φτερά

οι καινούριες ελπίδες,

με μάτια

που λάμπουν για τα

μελλούμενα .

Άντε… να πάμε τη νιότη μας παρακάτω….

Ώρες παύσης

Ώρες παύσης

Ξέπλυνε

Τα’ αποκαΐδια της αγρύπνιας  

και ξεστόλισε τον αμάραντο του Αυγερινού λιποτάκτη,

μπας και ξεφτίσει η νύχτα,

τα μελλούμενα αχνάρια της λογικής,

που δεν αντέχονται,

ούτε από τον ίδιο τον βάρβαρο πόνο,

όταν θάφτηκε στο λυκαυγές

απόκοσμων στύσεων.

Τώρα….

παραμέρισε  με μιας,

η καινοτομία των τάφρων.

Και λέω….

πού λιθάρι…..

να βάλει μαξιλάρι στον τρόμο;

Πού κραυγή ν’ ακουστεί

και να μην δακρύσει από την αγωνία των θολερών αποσπασμάτων;

Άνομες νομές του ωραίου

Άνομες νομές του ωραίου

Πολυσύχναστοι οι δρόμοι του έρωτα,

θύματα σε τροχαία ανέλπιστης σμίλης,

να νυμφεύονται με κληματόβεργες,

νυχτερινές ραψωδίες,

καλοκαιρινού περιστήθιου πλέγματος.

Η λαφήνα μέθυσε-άντε να περάσει και τούτος ο μήνας-

με Ολύμπια στάματα,

παραμονές ηλιοτρόπιας μετάνοιας.

Σπουδαστής αδάμαστου πάθους,

κελευστής του αίλουρου πόθου,

παίδευε αμήχανα στρωσίδια,

σε λάβαρα παθιασμένων στοών.

Γονάτισε στου κάπρου την ορμή

και τράβηξε τον Θυρεό του ωραίου,

στα στρωσίδια που λαίμαργα ξεφύλλιζες.

Ω! εσύ κόρη της νιότης,

πλανεύτρα των Κούρων της αρχαίας παλαίστρας,

στάσου ακίνητη,

λαίμαργα να πλυθώ στων ματιών σου την κρήνη

και πες…. Απλά όλα έχουν λόγο συνάντησης.

Β.Μεμου

11/8/2017

ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ

Ιδιαίτερη τιμή και χαρά να μετέχω στην ΜΕΓΑΛΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ...
Ευχαριστώ την Κ.Ελένη Πάτση που με συμπεριέλαβε στην εγκυκλοπαίδεια ανάμεσα σε καταξιωμένους λογοτέχνες