δακρυα κρίνων

Πάροικος  λίχνος,

Δάκρυα ξέμακρα,

Πέρασαν την τήβεννο

Της απραξίας, σε ξόβεργες περασμένης νοσταλγίας.

Το δάκρυ ξεμάκραινε τα απολιθώματα της αστροφεγγιάς,

Λογομαχούσε με την αμίαντο υπόληψη.

Μια νυχτερίδα απορούσε για τα στραβοπατήματα της ώρας,

Σε άσπιλα  νυχτερινά μανταλώματα.

Ο κατοπτρισμός ήταν απλά θέμα

Φυσικής αναζήτησης.

Β.Μ/

πετρωμένα φτερά γλάρων, σάλεψαν...
είδωλα στον καθρέφτη μάγεψαν την όμορφη κόρη...