Σαν ο πηγαιμός σου
για ένα ξενύχτι,
συναντήσει αγκαλιές,
κλάψε για το ξημέρωμα
που έρχεται μόνο.
Είσαι εσύ,
μια παράκληση της
νύχτας,
σαν εκμυστηρεύεται
την καθαρόαιμη σιωπή,
σε μια άγνωρη
στόχευση
και γράφει τον άνεμο,
με μια μαδημένη
ανεμώνα.
Είσαι εσυ η ηχώ,
που ξαναγυρίζει στο
πρεβάζι.
Μια ναυαγισμένη
ομορφιά…. είσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου