κροταλισαν

κρουσταλα απελπισιας

τα στεφανα,

σε ταφοπλακες  μη αναγνωσιμες….

Τοξερες πως εκλεισες την ψυχη σου

Σταρμαρι του ψευτικου θεου που επινόησες.

Τρομαξες –μισοβδομαδα ητανε θαρρω-

Ακομα και την πρωθιερεια της ντροπης…

Μονοδρομος η ασελγεια της μοιρας στο δρομο σου.

Η ελπιδα ξεψυχησε στη θεα της αδικιας,

Ο ολεθρος καραδοκούσε σε ψυχοκερια καταρας…

Οι παιδικες ψυχες……………..δεν αντεχουν πληγες

Σε χρονο ενεστωτα……

Β.Μεμου