κλειδωσα στη στερνα της πισω αυλης,

δυο σποριες αστερια..

αλαφιασμενα σπουργιτια

στοιχειωσαν την νύχτα των ορκων.

Στολισα τα ακροδαχτυλα μου με μαδιμενες θυμισες….

Ο παφλασμος του αποσπεριτη,

πετρωσε την νεκρικη σιγη των αισθησεων.

Και εκει απεναντι στο πεζουλι ..

Μοιρολογουσε η μοναξια

Σε ηχους πλαγιους..

Β.Μεμου