Ματαιόδοξα σχέδια

http://www.filodimos.gr/data/index.php/all-issues/-modid129-group1-/2011-05-02-21-47-06-sp-1328213496/54440-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85

Ενδιαφέροντα άρθρα

Ματαιόδοξα σχέδια - της Βούλας Μέμου

Γράφτηκε από τον/την Φιλόδημος στις 19 Ιουλίου 2015. Κατηγορία Ενδιαφέροντα άρθρα

Οχτακόσια ευρώ και μόνο για προκαταβολή κόστισε στο γιό της, η επιμονή της Κυρά-Δέσποινας. Και να έπιαναν τόπο καλά θα ήταν. Το είχε βάλει σκοπό της και δεν παραιτιόταν με τίποτα. Μάταια προσπαθούσαν να την μεταπείσουν.
Κάθε άνθρωπος φροντίζει για το Σπίτι του, έλεγε και βούρκωναν τα μάτια της. Νοικοκύρης και καλός οικογενειάρχης ο μακαρίτης ο πατέρας σας, αλλά η καλή του η καρδιά τον έκαμε και πήγε σε ξένα οικόπεδα. Και εγώ; Τι θα γίνω εγώ;
Μεγάλη γυναίκα είμαι, να τα αφήσω όλα στην τύχη τους;
Πάτησα τα ογδόντα και τα πέρασα και ακόμα τίποτα. Πάτε ερχόσαστε στο Δήμο με αιτήσεις και η απάντηση πάντα η ίδια. Δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε το αίτημά σας. Υπάρχει στενότης.
Βλέπετε τον δικό μας τον έδωσε ο μακαρίτης σαν έφυγε ο θείος ο Κώστας και άντε τρεχάλες εμείς σαν συγχωρέθηκε και εκείνος. Θέλετε να πάθω τα ίδια;
Είχε καημό βαρύ η γερόντισσα, ανασασμό δεν έπαιρνε κάθε που ξημέρωνε από τους αναστεναγμούς, λες και ήρθε η ώρα της.
Το είπε και το ξαναείπε. Πώς να την αγνοήσεις όταν το καθημερινό της παραμιλητό, αλλά και οι επίμονες ερωτήσεις της γειτόνισσας σφύριζαν σταυτιά της;
Ακόμα κυρά- Δέσποινα δεν κάνατε τίποτα; Ο γιός σου στα μέσα και στα έξω είναι και κόρη στο δήμο έχεις; Άμα δεν μπορείς να κάμεις κάτι  εσύ, τι να πούμε εμείς οι άλλοι;
Έναν τάφο ζήταγε η φουκαριάρα για το αύριο, μιας και η μόδα το επιτάσσει. Είναι προσβολή λέει, να μην έχεις τον δικό σου τάφο. Να τον φτιάξεις όπως σου αρέσει και να είναι έτοιμος. Λες και άμα έρθει η ώρα κάποιου θα μείνει άταφος. Μα στο μικρό χωριό της, όλοι το έχουν φροντίσει. 
Γράφουνε και το όνομά τους: Οικογενειακός τάφος Δημητρίου Αλεξίου. Και καμαρωτός κατεβαίνει ο κυρ-Μήτσος στο καφενείο σαν τελειώσει το μνήμα του. Και να και τα ευτράπελα.
Λέμε: Οικογενειακός τάφος και κανονικά σημαίνει ότι όλη η οικογένεια είναι θαμμένη εκεί. Αμ έλα που ο Κυρ- Μήτσος είναι ζωντανός και κυκλοφορεί ανάμεσά μας.
Όμως έχει το μνήμα του, μόνο που δεν ανάβει καντήλι και είναι κενός. Άντε νάρθει κανένας συγγενής που λείπει χρόνια και να τον δει νύχτα. Λαχτάρα που έχει να πάρει. Φάντασμα ο Κυρ- Μήτσος.
Η ματαιοδοξία σε όλο της το μεγαλείο. Αφού ζητήσαμε να κατακτήσουμε όλα τα υλικά αγαθά, τι στην ευχή να μην ετοιμάσουμε και τον τάφο μας και μάλιστα όπως τον θέλουμε; Να είναι και σε καλό σημείο και όχι μακριά από την είσοδο, να το βλέπει και κανένας άνθρωπος.
Αυτά λέγανε κάθε που βράδιαζε και οι γειτόνισσες και πού να ησυχάσει η Κυρά- Δέσποινα. Καημό και μαράζι το είχε.
Από τα πολλά παρακάλια άντε και κάτι γνωστοί στο δήμο δώσανε και σε κείνη έναν τάφο. Τον είχαν φάει οι δρόμοι το γιό της πήγαινε έλα στο δήμο.
Και πήρανε το χώρο και να το αίτημα της χωριάτικης κοινωνίας δια στόματος της Κυρα- Δέσποινας.
Πρέπει να τον φτιάξουμε.
Αδυναμία στη μάνα του ο γιος της, να μην την βλέπει να στεναχωριέται, βρήκε τον άνθρωπο να βάλει τα μάρμαρα.
Σκόνταψαν στο τι θα γράφει ο Σταυρός.
Οικογενειακός τάφος τι;
Θα το σκεφτούμε, είπε στο μάστορα, μέχρι να τον τελειώσεις.
Έδωσε οχτακόσια ευρώ προκαταβολή και τα άλλα μόλις τελειώσει.
Ένα δεν του διευκρίνισε. Μόλις τελειώσει ποιος; Ο τάφος ή η Κυρά–Δέσποινα;