ανυποτακτοι....λογοι...,

Κι ύστερα…
Με ο,τι απόμεινε χλωρό,
από το κομπόδεμα της αντοχής,
φίλεψε τον χρονοφύλακα,
τον μόνιμο επαίτη της αφάνειας
και τράβηξε άφραγκη
για το ζυγό της στέρησης,
στο όνομα
των Θεών…
άραγε… ποιών Θεών;
Η επαιτεία,
η στέρηση
και η αντοχή,
μόνο σε βωμούς θυσίας προσκυνάνε.

Β.Μ