Άκανθοι πλήγιασαν τα στασίδια των προσευχών.

Απομεσήμερο άρχισαν οι θρήνοι του λίκνου.

Και συ άνθρωπε…. Πλάνης κόλλυβα κέρναγες,

Σε τέρψης απολιθώματα.

Σταύρωνες άσπιλα περιστέρια , σε οίκους διαβατάρηδες

Και στόλιζες με ψεύτικες γραφίδες, αγνούς στυλοβάτες ηθών…

Τρικάταρτα αντρώθηκαν στο πέρασμα της σήψης,

Σε ονομάτισαν, όνομα ανόμων, σε σπηλιές με αράχνης ιστούς για παινέματα

Και ναι… άνθρωπε… άξιζες του μοναχικού τροβαδούρου τον στέφανον…    

Β.Μεμου