Σιωπής…ορμές
Πέρασε την πύλη του απέναντι,
με τραύματα όνειδος και στάχυα στις
παρειές.
Μεθυσμένα φεγγάρια τραύλιζαν σε
αχνόφωτες νυχτιές.
Κλονισμένες ζωές, σε ετερόκλιτα
μονοπάτια.
Το ποδοβολητό των αισθήσεων,
σκουριασμένα πιόνια,
στην σκακιέρα των αποβλήτων.
Ψυχή μου ανυπεράσπιστη,
μονολόγησε,
το θολωμένο υπάρχω της.
Η πανοπλία των στόχων,
έγινε θεμέλιο και ακρολίμανο,
νεκρών κοραλλιών.
Και εγώ….
Εκεί παράμερα…
Καθισμένη σε λιθάρι από γρανίτη,
κλείδωσα του μυαλού μου την
τέφρα,
σε σπηλιά σιωπής,
καταδικασμένη ισόβια.
Β.Μέμου
Φωτ.Τούλα Σταυροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου