ονειρα του χθες

Κρεμασε το πατουμενο

Στο διάσελο.

Νυσταγμενοι διαβατες

Οι ορκοι,

Κατασκοπευουν άλαλες συντροφιές.

Η μοναξια δεν αντιγραφεται,

Ουτε μιμείται την αδιαφορία.

Εσυ κερδισες

-παντα κερδιζεις-

ανυπαρκτες αναμετρησεις,

στο χρονο,

που το κενο δεν εχει μοναδα μέτρησης.

Ηθελες 

Αγραφες μνημες,

 να καταλαγιασει και αποψε

ο θρηνος των γιασεμιων…

τα χρωματα της ανατολης

δεν στοίχειωσαν ποτε

μουσκεμενα προσκεφαλια…