λογοι σεληνης

Αλαφροΐσκιωτο,

Ασημοκέντησε μια σποριά θάλασσας,

Φορώντας ζωνάρια νοσταλγίας.

Στα αγκαλιάσματα των αστεριών αρκέστηκαν

Τρίτωνες και νύμφες

Με όρκους μοναχικών στόχων.

Η αντάμωση δεν λάθεψε στα πολυσπόρια,

Ήταν βλέπεις εποχή για αναπολήσεις,

Εποχή για μακραίωνες αναζητήσεις.

Στους χέρσους γαλαξίες οι απολαύσεις

Κλάδεψαν κάθε ομορφιά..

Και εγώ…..

τράβηξα ίσα για το δρόμο της μοναξιάς…

δεν ήθελα να χαλάσω την συντροφιά μιας

τέλειας συναστρίας..

Β.Μεμου