Ο ίδιος…. Άλλος
Ως άλλος Πιλάτος,
Θήρευσες λαίμαργες ενοχές,
Στάζοντας νάματα πρωινής
πάχνης,
Σε στήμονες όρκων,
Καταδικάζοντας την ομορφιά
της ώρας,
Ως ντροπή της ηδονής.
Σκαρφίστηκες καμώματα
ανομολόγητα,
ίδιος… οικείος… ξένος
συνάμα.
Δραπέτης…. Λαθρεπιβάτης ….
Άστοργων φόρων,
στο όνομα της μόνης
ανιδιοτελούς συλλαβής,
που γράφεται με ιδρώτα και
γιατρεύεται με σοφίσματα,
σε αμόλυντο κορμί εύσαρκα.
Κούρσεψες τα σάβανα του
θανάτου,
μέσα από αναστεναγμούς
άηχων ψαλμών
και λύτρωσες την αφάνειά
σου,
σε αναστροφές και
αντανακλάσεις.
Ίδιος…. Άλλος…
Εσύ…. Και συνάμα…. Εκείνος…
Μη φεύγεις…
Η απάτη…
Ήταν μόνο…. Παιχνίδι του μυαλού.
Yourself…someone else
As another Pilate
you preyed on voracious guilts,
dripping elixirs of morning dew
on vows’ stamens,
condemning the beauty of the moment
as pleasure’s shame.
You conceived unconfessed antics,
yourself… familiar… yet, a stranger.
Stowaway…fugitive… of unloving debts,
in the name of the only selfless syllable,
written in sweat and cured with fallacies,
on the flesh of an immaculate body.
You pillagedthe shroud of death
through the sighs of silent psalms
and redeemed your obscurity
with inversions and reflections.
Yourself… someone else
You…while also… him…
Don’t go…
The deception…
Was only… a mind game.
