λογια......

Άρθρωσα δυο πενταγνωμες νοτες,

 για τις ωρες,

  που ανήκουν, μόνο στο δικό μου γαλαξία

 και στρογγύλεψα τη θωριά μου,

 σε κείνη τη στροφή,

 που γράφεται το άλφα με κεφαλαία και δεν χωράει καμία αμφισβήτηση.

Έλεγα,

 θαντεξω και φέτος τα ξεσπάσματα του καιρού,

 θα λυτρώσω το χρόνο,

 που θρονιάστηκε σε μοναδικές αναμνήσεις

 και θα γράψω δυο αράδες,

 χωρίς στροβιλίσματα,

 χωρίς  διχογνωμίες,

 μπας και μπορέσω και πάω παρακάτω,

 σε αέναες στάσεις,

 εκεί….

 που δεν λένε την ύπαρξη,

 ξεφωνημένη παρηγορήτρα

 και την ανάσα όμηρο των ιατρικών μηχανημάτων.