Αλυχτανε σε πορπη ιερειας,
Αγριμια με μουδιασμενα σαβανα μουμιας,
Καρφωμενα σε κλωνους ηλιοτροπιου.
Ρημαγμενη η θυμηση τραβαει σοκακια ανηλιαγα
Και στρωνει ασπροκεντια σε πολεις γεματες αιθαλη.
Νηματα, υφαδια και μελισοχορτο
Σερνονται σε αμουσες νοτες,
Τιθασεύοντας μελωδιες αρπας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου