Χρώματα… μόνο χρώματα

Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον Όμιλο Ξάστερον και το περιοδικό Κελαινώ, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κριτική επιτροπή για το βραβείο αυτό.
Μια όμορφη εκδήλωση στην πάντα φιλόξενη και ιστορική αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Θέμα του διαγωνισμού ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ...
Χρώματα… μόνο χρώματα

Μέσα στα τραύματα της γενιάς μου,
να ξεπλύνω την οργή μου,
την νικημένη μου περηφάνια
να καρτερέσω στο σταυροδρόμι της ελπίδας.
Εκεί που λούζει η χαρά τα πυρόξανθα μαλλιά της
και τραγουδάει τα σεκλέτια με μπρούσκο και αγάπη.
Εκεί να σπείρω καρπούς γέννας,
σποράκια από όλα τα αύριο της ομορφιάς,
της μέρας που οι δρόμοι θα γεμίσουν
τριαντάφυλλα και κρίνα,
τα λυπημένα πρόσωπα θα βάψουν τις ρυτίδες,
στο χρώμα της άνοιξης.
Σε κείνο το ανεξίτηλο υφάδι,
θα πλαγιάζουν τα παιδιά χορτασμένα
και οι γέροι περήφανοι,
να στήνουν το τραγούδι το σούρουπο.
Να στήσω πρώτη το χορό της ευτυχίας,
με φίλους που χαθήκαν στις πατρίδες των συμφερόντων.
Μπροστάρης να κρατήσω τη σημαία της Ειρήνης,
στο μονοπάτι το γνώριμο,
των χαμένων δικών μου.

Όνειρα είναι θα πεις και ίσως γελάσεις,
Πλανάσαι πλάνην…
θα κρυφομουρμουρίζεις στο μισοσκόταδο…
‘όμως εγώ,
Εγώ φίλε μου,
Χρόνια φορώ, το πανωφόρι το λευκό
Και λευτερώνω το ΕΙΝΑΙ μου,
σε λιβάδια με φως!