περπατάς σε τεντωμένο σχοινί δίχως εσένα.Τραυματίζεις το αύριο δίχως ενοχές και σπόρους λογικής .
Γλιστράς σε εικονικές πραγματικότητες, πλευρίζοντας ύφαλους και λες το ανύπαρκτο υποθέτω, σαν να ήταν το άλογο μετέχω σε μυστήρια ανυπαρξίας, έτσι για να δικαιολογήσεις την μηδενικότητα της απόσπερης τόλμης σου.
Λογαριάζεις την νύχτα έναστρη ραψωδία του ανέγγιχτου θέλω σου, λες και οι μοίρες χτυπάνε τύμπανα νίκης.
Και σαν φέξει η ανάστροφη δέηση του απολογισμού...το τίμημα σε θέλει μόνο αλυσοδεμένο.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου