Θέλω

Θέλω

Θέλω,να φορέσω το πορφυρό… τ ουρανού,
όταν στην συνουσία του με το γαλάζιο
Δεν λέμε… απλά ….η ώρα, η έκτη….

Ανάσες σε τόνους αμόλυντους, χτυπάει το σήμαντο

Και ανάβει πυρσούς, σε συρματοπλέγματα αδιόρατα.
Κραδασμοί και συσπάσεις… ημέρα δεύτερη…
θέλω….. σ ένα στίχο σου …να φορέσω εκείνο
το δαντελένιο μεσοφόρι το παλιό…
να κρύψω της κόλασης τους γύπες,
σε νόησης περάσματα!

Να γράψω το Ο όπως λέμε ονειροπαγίδα,
με το κόκκινο της Ανάστασης.

Οι αστραπές θα φρενάρουν,

ασπόνδυλα στίφη κολασμένων αφανισμών,

σε μάχιμους  υπερόπτες.

Πληγές από νύχια μπηγμένα στα πάθη.

Β.Μέμου

Φωτο.Τούλα Σταυροπούλου