τεφρες ονειρων

........Χάιδεψε τα γένια του, σαν να είχε ανάγκη μια τέτοια θύμηση. Φέρε ένα ποτηράκι Κυρ Κώστα, το αναθεματισμένο τσιγάρο πήγε και έπεσε μέσα.

Στην υγειά της Μαρίνας μου να πιώ. Δεν ξέρεις για τι θηλυκό μιλάμε; Γυναίκα που δεν κυκλοφορεί εύκολα. Ήταν η Μαρίνα μου, Κυρ Κώστα.

 Κορμί ηφαίστειο! Όλα τα θυμάμαι… Μυαλό; Αυτό κι αν ήταν.

Γυναίκα σου λέω… τι γυναίκα, δηλαδή, γυναικάρα. Και στα δύσκολα;

Μπροστάρης, με στήριξε, όταν όλοι με παράτησαν. Εγώ είμαι εδώ, έλεγε. Εγώ.

Το κοριτσάκι μου, το στήριγμά μου, αλλά ο άμυαλος την έκανα να φύγει. Και να τα χαΐρια μου. Αν την είχα παρακαλέσει, αν ήμουν αλλιώτικος!

Φαντάσου τι άξεστος ήμουνα –καλά που με ανέχτηκε και τόσο καιρό- που βγήκαμε στην ταβέρνα και εγώ αφοσιώθηκα στην τηλεόραση να βλέπω το μαντολίνο του στρατηγού… πως τον λέγανε. Γύρω μας οι άλλοι τραγούδαγαν, έπιναν και εγώ εκεί με το μαντολίνο. Γιαυτό σου λέω, τι να έκανε μαζί μου, μια τέτοια γυναίκα;