Άνομες ώρες
Νυχτοκαρτέρεσαν
Τα’ απομεινάρια της πάχνης.
Σκίρτησαν και τώρα,
οι άνομες ώρες,
σαν τότε,
που ρήμαξαν
της νιότης οι έχτρες
και ανάδεψαν
τα’ αποκαΐδια
των νοερών αναπαραστάσεων.
Σκεπτόμαστε τις ώρες, που
στριμώχτηκαν
αποκοιμισμένες
στο σκοτεινό και
αραχνιασμένο
δωμάτιο….
Πάει….
Κιότεψε του χρόνου
η άμαθη ορφάνια,
άνοιξαν τα φτερά
οι καινούριες ελπίδες,
με μάτια
που λάμπουν για τα
μελλούμενα .
Άντε… να πάμε τη νιότη μας παρακάτω….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου