Άνομες νομές του ωραίου

Άνομες νομές του ωραίου

Πολυσύχναστοι οι δρόμοι του έρωτα,

θύματα σε τροχαία ανέλπιστης σμίλης,

να νυμφεύονται με κληματόβεργες,

νυχτερινές ραψωδίες,

καλοκαιρινού περιστήθιου πλέγματος.

Η λαφήνα μέθυσε-άντε να περάσει και τούτος ο μήνας-

με Ολύμπια στάματα,

παραμονές ηλιοτρόπιας μετάνοιας.

Σπουδαστής αδάμαστου πάθους,

κελευστής του αίλουρου πόθου,

παίδευε αμήχανα στρωσίδια,

σε λάβαρα παθιασμένων στοών.

Γονάτισε στου κάπρου την ορμή

και τράβηξε τον Θυρεό του ωραίου,

στα στρωσίδια που λαίμαργα ξεφύλλιζες.

Ω! εσύ κόρη της νιότης,

πλανεύτρα των Κούρων της αρχαίας παλαίστρας,

στάσου ακίνητη,

λαίμαργα να πλυθώ στων ματιών σου την κρήνη

και πες…. Απλά όλα έχουν λόγο συνάντησης.

Β.Μεμου

11/8/2017