Ώρες παύσης

Ώρες παύσης

Ξέπλυνε

Τα’ αποκαΐδια της αγρύπνιας  

και ξεστόλισε τον αμάραντο του Αυγερινού λιποτάκτη,

μπας και ξεφτίσει η νύχτα,

τα μελλούμενα αχνάρια της λογικής,

που δεν αντέχονται,

ούτε από τον ίδιο τον βάρβαρο πόνο,

όταν θάφτηκε στο λυκαυγές

απόκοσμων στύσεων.

Τώρα….

παραμέρισε  με μιας,

η καινοτομία των τάφρων.

Και λέω….

πού λιθάρι…..

να βάλει μαξιλάρι στον τρόμο;

Πού κραυγή ν’ ακουστεί

και να μην δακρύσει από την αγωνία των θολερών αποσπασμάτων;