σκεψεις

Είναι κατι φορες ψυχη μου……..

Είναι κατι στιγμες…………

 που ξεδιψας το «υπαρχω σου»

Με ανομβρουςς συλλογισμουςς…

Είναι κατι φορες καρδια μου….

Που Σβηνεις τα φωτα των αθεων τραυματισμων

Και κουρνιαζεις εκει εξω από το φυσικο σου σωμα..

Τρεμοπαιζεις τα βλεφαρα,

σαν να γυμνωνεις έναν ολακερο Ερωτα

Σαν να τραυματιζεις έναν  μονοκερο ταφο…

Στριβεις το τςελευταιο τσιγαρο

Στην υγεια του θανατου

και σερνεις το χορο των θνητων,

Σε άυλες διασπορες,

Λες και η λευτερη ματια σου, δεν ηταν τοσο κοφτερη.

Κραυγαζεις, κραυγες μοναξιας

Σε πληθος που δεν θα στεριωσεις ποτε,

Γιατι απλα εισαι μοναδικη,

 γιατι απλα πλαστηκες σε νεκρο  χρονο

Και λατρευτηκες από τον αποσπεριτη….

Νυχτωμενες ζωες,

Παραμονευουν τα βηματα σου….

Και εσυ…..

Που μαστιγωνες τον θανατο στην γεννηση του,

Εσυ που κοιμηθηκες μαζι του, για να τον ξεκανεις,

Εσυ …..που εμενα δεν ανεχτηκες ουτε μια στιγμη….

Πηρες το δρομο της επιστροφης……

Της θυελλας……..

Και της καταστροφης σου …

ψυχη μου …..

ζωη μου…..

καρδια μου…..εσυ…

  Β.Μεμου