Τρίτο βραβείο σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης, για τη συνεργάτιδα του filodimos.gr Βούλα Μέμου

http://www.filodimos.gr

Γράφτηκε από τον/την Πέπη Σπηλιωτοπούλου στις 10 Απρίλιος 2016.

Υπερηφάνεια για το filodimos.gr αποτελεί η μεγάλη διάκριση που απέσπασε η επί σειρά ετών καλή μας συνεργάτιδα Βούλα Μέμου, η οποία απέσπασε το γ' βραβείο στον 5ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό που προκήρυξε η Αμφικτυονία Ελληνισμού, πολιτιστικός και κοινωνικός φορέας με έδρα την Θεσσαλονίκη και πνευματικό κέντρο τους Δελφούς.
Ο διαγωνισμός είχε θέμα: “ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ’’ - Βεργίνα, Κνωσός, Μυκήνες, Παρθενώνας, Αμφίπολη κ .α.” και η Βούλα Μέμου διαγωνίστηκε με το ποίημά της "Χοές Ψυχής". Υπενθυμίζεται πως στον ίδιο διαγωνισμό ο αιγιώτης Αθανάσιος Τρίψας απέσπασε το α' βραβείο.

Τα διακριθέντα, καθώς και επιλεγμένα ποιήματα των συμμετεχόντων τυπώθηκαν σε καλαίσθητο τόμο, ο οποίος θα αποσταλεί σε Ελληνικές και ξένες βιβλιοθήκες και θα μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.
Η ίδια γράφει στο προφίλ της στο facebook: "Σας ευχαριστω ολους απο καρδιας για την αγαπη σας...θα ηθελα αυτο το βραβειο να το αφιερωσω και να το χαρισω στο χωριο μου, την ιδιαιτερη πατριδα μου ..ΤΟ ΣΚΕΠΑΣΤΟ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ...εκει γεννηθηκα και μεγαλωσα.....εκει εμαθα τα πρωτα μου γραμματα απο αξιους δασκαλους...εκει θεωρω οτι ανηκει αυτο το βραβειο...στον πολιτιστικο συλλογο Σκεπαστου...που χρονια τωρα παραγει και προαγει πολιτισμο..."

Χοές ψυχής

Μια δρασκελιά γης
στο γύρισμα της σφαίρας και έφτασες,
στο ηλιόλουστο παρτέρι των Ολύμπιων κήπων.
Εκεί που οι νύμφες στήνουν αγγέλων ψαλμούς
στης Κασταλίας τα απύθμενα μυστικά.
Ασκί τραμουντάνας στρατεύτηκε,
και ανύψωσε το πνεύμα των Αθανάτων,
να χρήσουν ιερομνήμονες και πυλαγόρες.
«μίμηση πράξεως» και δάδας αρχέτυπα.
Λογικευόταν η αδερφοσύνη με μιας.
Στις παλαίστρες ο Ελλανοδίκης,
κραταίωνε υψηλά ιδεώδη και
σμίλευε αετώματα αιώνιων μνημείων.
Η γραφίδα κατακτήθηκε και ιστορήθηκε
του Ομφαλού της Γης το στερέωμα.
Οι θεοί πλανεύτηκαν.
Να λογοδοτήσουν στων αφρών το ξελόγιασμα βάλθηκαν,
σε οπλές Πήγασου, ακούμπησαν τους στίχους των ποιητών,
ικεσίες για το ορφάνεμα της κληρονομιάς μας.
Γονατιστός θα ικετεύσω,
θα στήσω θυσίες πυρίμορφων βωμών,
κροτίδες στα αστροπερπατάτηματα,
να λάμψει στων ζωφόρων τα ύψη,
το κλέος της επιστροφής,
από τα δικά μας κλεμμένα στολίδια …
Μα οι αρχαίοι θεοί δεν ξεχνούν
ποτέ τις χοές σκαμμένων ψυχών,
ούτε το καθρέφτισμα του ευγενούς μετάλλου
και ας κάνουν πως δε βλέπουν,
τη φλόγα της δάδας που καίει στο εκστασιασμένο πρόσωπο.