χοες…. ψυχής…
Μια δρασκελιά γης
στο γύρισμα της σφαίρας και έφτασες,
στο ηλιόλουστο παρτέρι των
Ολύμπιων κήπων.
Εκεί που οι νύμφες στήνουν
αγγέλων ψαλμούς
στης Κασταλίας τα απύθμενα
μυστικά.
Ασκί τραμουντάνας
στρατεύτηκε,
και ανύψωσε το πνεύμα των Αθανάτων,
να χρήσουν ιερομνήμονες και
πυλαγόρες.
«μίμηση πράξεως» και δάδας
αρχέτυπα.
Λογικευόταν η αδερφοσύνη με
μιας.
Στις παλαίστρες ο Ελλανοδίκης,
κραταίωνε υψηλά ιδεώδη και
σμίλευε αετώματα αιώνιων
μνημείων.
Η γραφίδα κατακτήθηκε και
ιστορήθηκε
του Ομφαλού της Γης το
στερέωμα.
Οι θεοί πλανεύτηκαν.
Να λογοδοτήσουν στων αφρών το
ξελόγιασμα βάλθηκαν,
σε οπλές Πήγασου, ακούμπησαν
τους στίχους των ποιητών,
ικεσίες για το ορφάνεμα της
κληρονομιάς μας.
Γονατιστός θα ικετεύσω,
θα στήσω θυσίες πυρίμορφων
βωμών,
κροτίδες στα
αστροπερπατάτηματα,
να λάμψει στων ζωφόρων τα ύψη,
το κλέος της επιστροφής,
από τα δικά μας κλεμμένα στολίδια …
Μα οι αρχαίοι θεοί δεν
ξεχνούν
ποτέ τις χοές σκαμμένων
ψυχών,
ούτε το καθρέφτισμα του
ευγενούς μετάλλου
και ας κάνουν πως δε βλέπουν,
τη φλόγα της δάδας που καίει
στο εκστασιασμένο πρόσωπο.
Β.Μεμου
Γ΄ Βραβειο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου