καληνυχτίζοντας

καληνυχτίζοντας...

Μιλάω για τα βήματα
που σε δίδαξα
πώς να με σκοτώσεις.
Το βουητό της μέλισσας
με καθηλώνει .
Η σκιά κραδαίνει
απόηχους σπατάλης.
Για τα βήματα τα άυλα
που τρεμουλιάζουν τις αισθήσεις
και στροβιλίζονται σε αρχαϊκές κολώνες
σαν πέπλα της θύμησης,
μιλάω.
Οι ώρες,
άβουλα σκευάσματα
τιθασεύουν τον φόβο
και παγιδεύουν
της μνήμης τις αντιξοότητες,
σε λήθαργο αναπόλησης.
Το φλάουτο
ανέλαβε δράση ελπίδας,
τις νύχτες
που κρύβεται ο θάνατος
σε κενοτάφια απόγνωσης.
Εκλιπαρώ
για το χτες που δεν εκτίμησα,
για το ελπιδόμορφο αύριο
που ζωγραφίζω σε αναπνευστήρες .

Χρώματα, χρώματα, χρώματα
και η άνοιξη θ’ αντέξει την σταύρωση.
Β.Μ
ΦΩΤΟ Τούλα Σταυροπούλου