ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ...ΑΛΛΑ ΛΕΥΤΕΡΟΙ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ 

ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΑΛΛΑ ΛΕΥΤΕΡΟΙ..

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ

Χαλεποί καιροί …ακόμα και για τέτοιες μνήμες.

«Άγια μέρα η σημερινή…Λευτεριά ή θάνατος…»

Μια τέτοια Μαρτιάτικη μέρα ανασκουμπώθηκε η Ελλάδα να στήσει το μεγάλο γλέντι του ξεσηκωμού και απ’ άκρη σε άκρη να παιανίσουν της άνοιξης τα βόλια και της λεβεντιάς τ’ απομεινάρια, να αντρειωθούν και να γράψουν καινούρια γράμματα στο Πάνθεον των Αθανάτων.

« Εκεί ψηλά στο τρίκορφο, της Πάτρας ο Δεσπότης

Ζώστηκε άρματα ψυχής και Λαύρα αετίσια…

Μετάλαβε σαν χριστιανός, μια χούφτα παιδεμένους, άντρες, παιδιά αμούστακα, γέρους καπεταναίους και κίνησαν το χάραμα, πριν η αυγή στενάξει, στήσαν γλέντια τρικούβερτα, Πασχαλινά γιορτάσια και καρτερέσαν την Κυρά, Αρχοντοπούλα Κόρη….

Πήρε ένα λάβαρο ζωής απ’ την Ωραία Πύλη και ορκίστηκε… σάβανο τιμής και Λευτεριάς καντήλι, να γίνει τούτο το ιερό, σύμβολο των  προγόνων, μια τέτοια μέρα του Μαρτιού, στης Παναγιάς τη Χάρη.

Ρίχτηκαν όλοι στη γιορτή και στήσανε καρτέρια, που σαν το θέλει ο Θεός κι η Παναγιά προστάξει,  θανθίσει πάλι το δεντρί, θα βγάλει άνθη η πλάση και η μαραζωμένη Κοπελιά θα βγει στο παραθύρι.

Τη φορεσιά της την καλή, την μπαρουτοκαπνισμένη, απ’ το σεντούκι έβγαλε… αίμα ηρώων λούστηκε και κληρικών λαμπάδες, άναψε στ’ άθαφτα κορμιά που πέσαν  στις ραχούλες, ίσαμε νάρθει η ροδαυγή και η ευλογημένη ώρα, που σήμαντρα θα ζώσουνε τον Λέυτερο αέρα.»