ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ -ΕΜΜΕΤΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ

ΕΙΔΟΜΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ        (ΕΜΜΕΤΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ)

Κατέφθασε η ποιήτρια

σαν τον χαλκιά

με το νέο ποιητικό της κάλεσμα

να μαλάξει τα χουγιαχτά

και τους χορούς του ανθρώπου,

να πληρώσει τα ναύλα του

στο σκαρί της απόρριψης.

Ήρθε με την ψυχική της σώρευση

να λογιάσει τις ρωγμές και τις γητειές του

τις στέρησες και το φόβο του,

να ριζώσει στ' απόσταγμα από το κλάμα του

εκείνο που καταπίνει

τους ποταμούς και τις θάλασσες

κι ύστερα γέρνει στη μοναξιά του.

Ήρθε με τη γραφίδα της, να πετροκοπήσει

"το ξέσπασμα της τραγωδίας του"

σαν συμπάσχουσα και πυρφόρος κόρη

με τα χερουβίμ της απαντοχής και της μετάνοιας

στις εκκλησιές της συγχώρεσης.

Έστιν ουν τραγωδία τ' ανθρώπου, στοχάται

"η ανωνυμία της σκιάς του"

το "τρανταχτό παραστράτημα της μοίρας του"

στα "άσκαφτα χώματα" του μαρτυρίου του.

Δεν συνοδοιπορεί με της ζωής τα ολίσθια η ποιήτρια

μήτε με την "άλαλη νύχτα" στο τεφρό της έργο

"τροφός της τα πλοκάμια της Ανδρομέδας"

"το άτι του Κενταύρου"

σχεδία της "το άσπιλο της ανάτασης".

Τοξεύει στη ζωή, τον έρωτα και το θάνατο

γλαφυρά και Λαμπριάτικα,

φορά το γιλέκο της στράτευσης

και προτού "χαθούνε τα ίχνη της χελιδόνας"

χτίζει με τους Ικτίνους γαίες

σαν "της αγάπης και του ήλιου"

με τα προικιά τους απλωμένα

στους βράχους με το φάρο.

Σφυγμός μαστιγωμένος ο στίχος της

από τ' ανεμοβρόχι και τα ωσαννά

κρατά μέσα της τον άνθρωπο ορθό

με τον τρόμο της ομορφιάς του

και μας φωνάζει σαν Πόντιος Πιλάτος:

"Ιδέ ο Άνθρωπος".

(Για την ποιητική συλλογή της Βούλας Μέμου "Ιδέ ο άνθρωπος", εκδόσεις Χάρη Τζο Πάτση, Αθήνα 2019)

Αθήνα 23/5/2019

Καλλιόπη Δημητροπούλου