Η μοίρα της έμπνευσης

Η μοίρα της έμπνευσης

Ξέστηθη,

Με Ξέπλεκα μαλλιά,

σπιτώθηκες στο λίκνο των θεών μου.

Κόρη του ζέφυρου δική μου ομορφιά..

Αμαζόνα

–βύζαγμα σε γυναίκας σκήτη-

¨δελφύς¨ των ποιητών και των Αγγέλων.

Στοά στου Έρωτα τα ιμάτια.

Γυναίκα εσύ….

Εσύ  η Γυναίκα,

Που τρύπωσες στο μεθύσι της φύσης,

Που θεμελίωσες ακροκέραμους ανθών…

Γυναίκα μου….

Πάρε τη μοίρα σου παράμερα,

Κράτα στιχάρια ιερωμένων να λυτρωθείς

Και δος μου νυμφώνες να προσκυνήσω,

τα δίχτυα της ηδονής,

με ροδόσταυρο…

Και κρίνε με άξιο να χαϊδέψω την σκιά σου….