Στο βράχο της Ανδρομέδας

Κατάντια…

Ηλιοκαμένοι μεςκαμχίμηξαν  άοπλοι σταυροί,

ηλιοκαμένες σκιές τράβηξαν κατά το βουνό.

Ο χορός ήταν τραγικός μάρτυρας

αρχαίου δράματος.

Κυπαρίσσια ορθώθηκαν οι κυνηγοί του πεπρωμένου…

Ήταν η κατάντια των σκελετωμένων αμαρτημάτων,

που τραύλιζαν για άφεση διωγμών,

σε σκοπέλους μοναχικούς.

Άνυδροι, φαλιρισμένοι, δίχως του γλάρου το λευκό πανωφόρι,

Δίχως του φεγγαριού δρασκελιές.

Η κατάντια…

Είναι πάντοτε..

Άμοιρη ευθυνών…