τραυματα… ονειδος..
ποθησε πεθυμιες αφθαρτες.
Τσακισμενοι κορμοι σε τονους
νοησης,
Για να πληξει τη φθορα των
αλαλων.
Μεθυσμενη νοσταλγια τρομαξε,
Κατι αγριμια της πολης,
Σε βλασφημες ομολογιες
ικεσιων.
Πυρσοι ξεσκισαν τα αδηλα
μνηματα.
-Μνημεια αμνημονων ανανδρων-
Κορμια σαν κενοι σακοι,
Τρεκλιζουν τα ανομα σωματα.
Οι πομπες θεριζουν ακομα
στηλιτευσεις….
Π.Μεμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου