ποιητων ορκοι

Και συ ποιητη μου!!!!!

Που ξελογιαστηκες από το κοκινο της πανσελληνου

Που παραστρατησες τις κοπελουδες

Με τα ξεπλεκα μαλλια…

Λαμπρύνοντας τα ονειρα στο χρωμα το αρωματισμενο,

Ξεπλενοντας ασανδαλα ποδια,

στης αμμου τα νυχτοπερπατηματα….

κουρσεψες αμουστακα σχολιαρούδια,

 να γραφουν στιχακια στα δεντρα…

πες μου…

αλητεψες ποτε σε ηρεμες θάλασσες;

Ξαποστασες νύχτα σε ξεφωτο;

Σε ξερω καλα…

Σε συναντησα κάθιδρο

Να κλαις στο σκοτάδι…

Κι υστερα θελεις….

Να πιστεψω στο τραγούδι σου….

Β.Μεμου