Ήταν
το σύννεφο
Που
τραβηξε την βροχή παράμερα…
Θεατής
στο ανοιγμα των χρωματων…
Ηταν
η ζωη σου
Που
κραταγες, δικη σου ζωη…
Μα
σαν σμιξουν τεσσερις γενιες…
Η
ζωη δεν αντεχει στο πλανεμα
Και
λογοδοτεί πεσκεσια
αναμαρτητων χρησμων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου