Άσπονδοι φίλοι…

http://www.filodimos.gr/data/index.php/all-issues/-modid129-group1-/2011-05-02-21-47-06-sp-1328213496/53884-%CE%AC%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%B9-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CE%B9%E2%80%A6-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85

Άσπονδοι φίλοι…-της Βούλας Μέμου

Γράφτηκε από τον/την Φιλόδημος στις 07 Ιουλίου 2015. Κατηγορία Ενδιαφέροντα άρθρα

Έπρεπε να ακουστεί από τρίχορδο, ο παιάνας, η μοναδική εκείνη μυσταγωγία. Δόθηκε η παράσταση σε κενό χρόνο για να μην αναγνωρίσουν τα σημάδια της εγκατάλειψης.
Ήταν όμοια, ή μάλλον παρόμοια η νύχτα των θρόνων και στρογγυλοκάθησε σένα παραλήρημα ή παραμιλητό επαναλαμβανόμενης και κοινότυπης λέξης. «πόνος». Η αξιολόγηση έγινε την ψύχραιμη στιγμή, έτσι, μόνο και μόνο για να επιβεβαιωθεί η ρήση περί υποσυνειδήτου, αναμασημένης και καλοστημένης δισύλλαβης απέλπιδας κατάστασης.
Υπαγορεύτηκαν οι όροι στον μεγάλο υποβολέα της στιγμής και έπεσαν επιτέλους οι μάσκες που έπεφταν αλλόφρονες και τάραζαν ακόμα και τα πιο σώφρονα μυαλά.
Ετοίμασε το κόκκινο βαλιτσάκι μόνο με τα απαραίτητα και τράβηξε ίσα στο στήσιμο της παράστασης, με μοναδικό της τραγικής απολυταρχίας. Εκείνη διάβαζε χρόνια το σενάριο-ήθελε κάποτε να γίνει σκηνοθέτης- μόνο και μόνο για να στήσει τούτη την αλλιώτικη σκηνή.
Ήθελε νανοίξει όλους τους λογαριασμούς της και να κάμει για πρώτη φορά το προσωπικό της ταμείο. Το χρώσταγε στη συνέπεια που χρόνια της υπαγόρευε το «κοσμώ» αγλάισμα πράξη σπουδαία και τελεία.
Ήταν δική της, ή μάλλον και δική της υπόθεση να βγάλει κραυγές διαμαρτυρίας, όχι τόσο για την αδικία που γίνεται στο λαό της, αλλά γιατί βαρέθηκε να παίζουν μπιλιάρδο στους ώμους ενός ολόκληρου λαού και κανένας να μην επαναστατεί.
«Είναι φορές που η επανάσταση είναι η μόνη διέξοδος, που φέρνει αποτελέσματα εκεί που δεν «πίπτει λόγος».
Οι ίδιοι που κάποτε μίλαγαν για την Αρεία φυλή  και ξεκλήρισαν λαούς και λαούς, ακολουθώντας έναν παράφρονα μιλάνε σήμερα τόσο απαξιωτικά  για μια Ελλάδα που στέναξε στα χέρια τους, για χρόνια ολόκληρα.
Οι Έλληνες… λένε οι φίλοι μας οι Γερμανοί… δεν κατάγονται από Έλληνες.
Αυτό προσπάθησαν να καταφέρουν με τα ολοκαυτώματα της κατοχής και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.  Θέλησαν να μην μείνει κανένας από μια φυλή που δεν σηκώνει ζυγό στο σβέρκο της.
Και τώρα με βάναυσο τρόπο αντιμετωπίζουν μια χώρα στην οποία χρωστάνε τόσα για τις θηριωδίες τους, μόνο που κανένας δεν είχε και δεν έχει το ανάστημα να τα διεκδικήσει.
Βέβαια το αίμα, οι μαυροφορεμένες γυναίκες και μανάδες δεν πληρώνονται με λεφτά. Κανένας δεν θα γυρίσει πίσω με τις αποζημιώσεις, αλλά όχι να μας ζητάνε και τα ρέστα.
Να πάμε στο διεθνές νομισματικό ταμείο λένε, να βγούμε από την Ευρωζώνη μέχρι να ορθοποδήσουμε προτείνουν… Ποιοι; Οι φίλοι μας οι Γερμανοί και για αλληλεγγύη Ευρωπαϊκή ούτε λόγος.
Και άντε και βγήκαμε εμείς … θα βγούμε και οι Ισπανοί και όποιοι άλλοι έχουν πρόβλημα; Και η Ευρωπαϊκή ένωση; Πάει περίπατο;
Θα μου πεις τι να κάνουμε εμείς οι μικροί; Και που φωνάζουμε ποιος μας ακούει;
Μπορούμε σιωπηλά να κάνουμε την επανάστασή μας απέναντι στα γερμανικά προϊόντα και να τα αγνοήσουμε.
Μπορούμε άμα το θελήσουμε, νακουστεί η φωνή  μας σε όλη την Ευρώπη  και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας.
Ας κάνει ο καθένας από μας, έναν σιωπηλό και αναίμακτο πόλεμο έτσι για το πληγωμένο μας φιλότιμο.
Ας γίνει εθνική μας συνείδηση αυτό και τότε τα ξαναλέμε με την Κυρία ανένδοτη.»
Όλα τούτα και άλλα τόσα σύνταξε και τα έστειλε σε εφημερίδες ανά την Ελλάδα, έτσι μπας και αφυπνίσει συνειδήσεις και γίνει επιτέλους κάτι από τον ίδιο το λαό.
Ήταν βλέπεις το αίμα, που φώναζε στην ψυχή της…μιάς και ο τόπος της, τα Μαρτυρικά Καλάβρυτα…  πλήρωσαν βαρύ φόρο με χίλιες τριακόσιες ψυχές στους άσπονδους…. πιά φίλους μας…. τους Γερμανούς.