Μέτρησα τα παράλληλα σύμπαντα,
τις τροχιές των αδικοκαθηλώσεων,
όταν νεκροί αστερισμοί
καρφώθηκαν σε πασσάλους του γαλαξία.
Η ομορφιά πλέον,
ήταν θέμα αποστειρωμένων θαλάμων.
Μητρικοί λυγμοί
τερμάτισαν τα αποκαλυπτήρια
στοιχειωμένων κρατήρων ηδονής.
Απόκοσμοι θεματοφύλακες
των αστρικών σχηματισμών
το alter ego μου,
έγινε γυαλένια στα χαμίνια της αλάνας.
Τα χέρια μου μπλέχτηκαν στα μαλλιά της μέδουσας.
Η σάρκα μου
πέρασε στο απυρόβλητο του αποθνήσκω.
Ένας σταυρός έγραφε τ’ όνομά μου.
Τον κοίταζα χλευαστικά
μέσα από τα δικά σου ανύπαρκτα μάτια.
Εννέα η ώρα…
Καιρός να γυρίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου