Σκορπιες ανάσες
θολες αναμνησεις, οι μαρτυρες της σιωπης.
Ξωτικα που αλυχτάνε σε ακροκεραμους .
Οι ρωγμες στην κουκλα,
Μανταλα για απελπιδες μονωδιες…
Τα ματια σφαλιζουν στις στροφες της ερημου…
Θα περασει παλι μια μερα, αστεφανωτη,
Θα σβησουν ταχναρια σου, σαν σε ομιχλης πνοες,
Θα γερασουν οι δειχτες
και θα σταματησουν
στο αυριο,
που δεν θα ξεμυτίσει με γιορτινα στολιδια.
Και συ ατολμε μοιρολατρη Ιεροφαντη,
Θα ξαναμισησεις δυο σφαλιστα ματια κορασιδας….
Βουλα Μεμου
Φωτο Γ.Ιωαννιδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου