Με τρομαγμενη τη σκια σου…
Κρατας την ανασα σου,
Σκυβεις το κεφαλι
Στο πατωμα..
Τα ξυλα τριζουν από την
πολυκαιρία..
Η ηχω πια,
δεν σου προκαλει κανενα
συναισθημα..
ειχες την επιλογη
να μετρησεις αναστρες νυχτες
το καταχειμωνο…
όμως…καλε μου…
οι ορκοι…γραφτηκαν με το δικο
σου μελανι…
Β.Μεμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου