http://www.filodimos.gr/data/index.php/all-issues/-modid129-group1-/2011-05-02-21-47-06-sp-1328213496/52847-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85
http://www.filodimos.gr
Ένας ακόμη ονειροπόλος - της Βούλας Μέμου
Καιρό
τώρα ψάχνω μια αχτίδα φωτός, μια χαραμάδα αισιοδοξίας και επιμένω να
βλέπω κάπου στο βάθος του ορίζοντα χρώματα, μόνο και μόνο για να
υποστηρίξω την θέση μου, που θέλει να ονειρεύεται, που θέλει να ελπίζει
ότι δεν έφτασε το απροχώρητο, δεν είμαστε στο τέρμα του δρόμου αλλά
υπάρχει αύριο, υπάρχει ακόμη η λεβεντιά και η ανθρωπιά αυτής της φάρας
που λέγονται Έλληνες και δεν μοιάζουν με καμιά άλλη ράτσα στη γη.
Μια ράτσα που επιβουλευτήκαν λαοί και λαοί, ανά τους αιώνες, που τραυμάτισαν θανάσιμα πολλές φορές, αλλά άντεξε και αναδύθηκε από το τίποτα, δείχνοντας πολιτισμό και αξίες αναμφισβήτητες. Δεν έγινε στάχτη από κατακτητές και δεν έχασε την ταυτότητά της σε πολύχρονες σκλαβιές, παρά έγινε παράδειγμα ζωής, ελπίδας, καρτερικότητας και στο τέλος ύψωσε ανάστημα και αναμετρήθηκε, ίσαμε να αποδείξει ότι οι άνθρωποί της είναι ξεχωριστοί και ευλογημένοι.
Τούτα παλεύω να περάσω και να μην είμαι ένας από αυτούς που σπρώχνουν τον κοσμάκι στο σάλτο μορτάλε, η στις αίθουσες αναμονής των νοσοκομείων χρόνιων ψυχικών παθήσεων. Και στηρίζω τις λέξεις και αναγράφω ελπίδα και στοχάζομαι ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα και βλέπω ομορφιές και θέλω να χαράξει η όμορφη μέρα σύντομα, μιας και είμαι εκ φύσεως άνθρωπος αισιόδοξος.
Και ενώ πασχίζω να κοιτάω την αντίπερα όχθη μόνο από την όμορφη γωνία της, από εκείνη την πλευρά που χαράζει ανθοστόλιστα γραφήματα, νάσου και το παιχνίδι στην μεγάλη σκακιέρα που μας κάνανε πιόνια, δίχως να μας ρωτήσουν και αγριεύει.
Ο πόλεμος πια είναι πόλεμος επί χάρτου, δίχως κουμπούρια και βόμβες, δίχως βαριά οπλικά συστήματα, μιας και τα πειράματα έφεραν αποτελέσματα πια και τα συμπεράσματα είναι ασφαλή και διασταυρωμένα, ότι το ασθενές σημείο του εχθρού είναι μόνο το κεντρικό νευρικό του σύστημα.
Έτσι επικεντρώθηκαν εκεί και στοχεύουν στην μαζική καταστροφή που είναι κυριολεκτικά αναίμακτη, αλλά αφανιστική και απρόβλεπτη.
Και καλά οι έξω να παίζουν με τα νεύρα μας και να μιλάνε συνέχεια για κατάντια και αβεβαιότητα για το αύριο, εμείς μεταξύ μας γιατί αρχίσαμε ένα στόχο αλληλοεξόντωσης;
Μπήκαμε στην λογική του μεσαίωνα και ξενόφερτοι τρόποι εγκλήματος μπήκαν στις γειτονιές μας και αντί να γίνονται όλα αυτά με απόλυτη μυστικότητα, τι κάνουμε;
Αναπαράγουμε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, πολύωρα ρεπορτάζ και αφιερώνουμε εκπομπές ολάκερες , σαν να μην ξέρουμε την επίδραση του μιμητισμού.
Αναλώνουμε την ζωή μας στην καταγραφή τρόπων εγκλήματος, σπέρνοντας τον πανικό αφ ενός στους μοναχικούς ανθρώπους και αφ ετέρου στήνουμε καινούριες ιδέες για εγκλήματα. Από όποια σκοπιά και να το δεις το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Ο φόβος θα οδηγήσει στην κατάθλιψη και στην τρέλα από την μια και πόση διαστροφή χρειάζεται για να σκηνοθετήσεις τέτοιες ιστορίες;
Εγώ θα επιμείνω να λέω κλείστε τις τηλεοράσεις και μην μετέχετε στο μαζικό πείραμα, παρά τραβήξτε κατά την θάλασσα η μαζευτείτε παρέες σαν τον παλιό καλό καιρό, τραγουδήστε και ατενίστε τα χρώματα της ανατολής και σίγουρα τούτη η ράτσα θα ξαναβρεί το δρόμο της.
Εμείς ξέρουμε να επιβιώνουμε...
Μια ράτσα που επιβουλευτήκαν λαοί και λαοί, ανά τους αιώνες, που τραυμάτισαν θανάσιμα πολλές φορές, αλλά άντεξε και αναδύθηκε από το τίποτα, δείχνοντας πολιτισμό και αξίες αναμφισβήτητες. Δεν έγινε στάχτη από κατακτητές και δεν έχασε την ταυτότητά της σε πολύχρονες σκλαβιές, παρά έγινε παράδειγμα ζωής, ελπίδας, καρτερικότητας και στο τέλος ύψωσε ανάστημα και αναμετρήθηκε, ίσαμε να αποδείξει ότι οι άνθρωποί της είναι ξεχωριστοί και ευλογημένοι.
Τούτα παλεύω να περάσω και να μην είμαι ένας από αυτούς που σπρώχνουν τον κοσμάκι στο σάλτο μορτάλε, η στις αίθουσες αναμονής των νοσοκομείων χρόνιων ψυχικών παθήσεων. Και στηρίζω τις λέξεις και αναγράφω ελπίδα και στοχάζομαι ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα και βλέπω ομορφιές και θέλω να χαράξει η όμορφη μέρα σύντομα, μιας και είμαι εκ φύσεως άνθρωπος αισιόδοξος.
Και ενώ πασχίζω να κοιτάω την αντίπερα όχθη μόνο από την όμορφη γωνία της, από εκείνη την πλευρά που χαράζει ανθοστόλιστα γραφήματα, νάσου και το παιχνίδι στην μεγάλη σκακιέρα που μας κάνανε πιόνια, δίχως να μας ρωτήσουν και αγριεύει.
Ο πόλεμος πια είναι πόλεμος επί χάρτου, δίχως κουμπούρια και βόμβες, δίχως βαριά οπλικά συστήματα, μιας και τα πειράματα έφεραν αποτελέσματα πια και τα συμπεράσματα είναι ασφαλή και διασταυρωμένα, ότι το ασθενές σημείο του εχθρού είναι μόνο το κεντρικό νευρικό του σύστημα.
Έτσι επικεντρώθηκαν εκεί και στοχεύουν στην μαζική καταστροφή που είναι κυριολεκτικά αναίμακτη, αλλά αφανιστική και απρόβλεπτη.
Και καλά οι έξω να παίζουν με τα νεύρα μας και να μιλάνε συνέχεια για κατάντια και αβεβαιότητα για το αύριο, εμείς μεταξύ μας γιατί αρχίσαμε ένα στόχο αλληλοεξόντωσης;
Μπήκαμε στην λογική του μεσαίωνα και ξενόφερτοι τρόποι εγκλήματος μπήκαν στις γειτονιές μας και αντί να γίνονται όλα αυτά με απόλυτη μυστικότητα, τι κάνουμε;
Αναπαράγουμε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, πολύωρα ρεπορτάζ και αφιερώνουμε εκπομπές ολάκερες , σαν να μην ξέρουμε την επίδραση του μιμητισμού.
Αναλώνουμε την ζωή μας στην καταγραφή τρόπων εγκλήματος, σπέρνοντας τον πανικό αφ ενός στους μοναχικούς ανθρώπους και αφ ετέρου στήνουμε καινούριες ιδέες για εγκλήματα. Από όποια σκοπιά και να το δεις το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Ο φόβος θα οδηγήσει στην κατάθλιψη και στην τρέλα από την μια και πόση διαστροφή χρειάζεται για να σκηνοθετήσεις τέτοιες ιστορίες;
Εγώ θα επιμείνω να λέω κλείστε τις τηλεοράσεις και μην μετέχετε στο μαζικό πείραμα, παρά τραβήξτε κατά την θάλασσα η μαζευτείτε παρέες σαν τον παλιό καλό καιρό, τραγουδήστε και ατενίστε τα χρώματα της ανατολής και σίγουρα τούτη η ράτσα θα ξαναβρεί το δρόμο της.
Εμείς ξέρουμε να επιβιώνουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου